Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kętrzynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2020 r.

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy w K.

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2020 r.

sprawy M. S.

przeciwko Urzędowi Miasta K.

o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę, odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę, odprawę pieniężną z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powódki M. S. na rzecz pozwanego Urzędu Miasta K. kwotę 2700,00 zł (dwa tysiące siedemset) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Elżbieta Smosarska – Kimbar J. T. W.

IV P 134/20

UZASADNIENIE

Powódka M. S. w pozwie skierowanym przeciwko Urzędowi Miasta w K. wniosła o „uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne albo przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach” względnie o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty odpowiadającej trzykrotności jej ostatnich trzech wynagrodzeń tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę powiedzeniem z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty oraz o trzymiesięczną odprawę pieniężną z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn nie dotyczących pracownika wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty należności głównej od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że jest zatrudniona w Urzędzie Miasta K. zatrudniona od 21 lat, ostatnio na samodzielnym stanowisku ds. kontroli i kontroli zarządczej. Pozwany wypowiedział jej warunki pracy w ten sposób, że po zlikwidowaniu jej samodzielnego stanowiska pracy (zmiany organizacyjne) zaproponował jej nowe stanowisko – inspektor w Wydziale Organizacyjnym przy pozostawieniu pozostałych warunków. Powódka zarzuciła pozwanemu, że zmiany takiej dokonano w złym trybie: zamiast przenieść ją na nowe stanowisko w trybie art. 23 ustawy o pracownikach samorządowych, zastosowano wypowiedzenie zmieniające – art. 42 kodeksu pracy. Dodała, że skoro zlikwidowano w trakcie reorganizacji urzędu jej samodzielne stanowisko pracy, to ona odchodząc (wskutek nieprzyjęcia nowych warunków zatrudnienia) ma prawo do trzymiesięcznej odprawy pieniężnej wskutek rozwiązania umowy o pracę z przyczyn nie dotyczących pracownika.

Strona pozwana wniosła o oddalenie pozwu podnosząc, że w Urzędzie Miasta w K. został zmieniony Regulamin Organizacyjny zarządzeniem nr 11/2020z dnia 8 stycznia 2020r. Między innymi zadania pracowników zatrudnionych na samodzielnych stanowiskach zostały przyporządkowane do poszczególnych wydziałów zaś pracownicy wykonujący te zadania zachowali stanowiska urzędnicze. Wprowadzony nowy regulamin nie wpłynął na stan zatrudnienia w Urzędzie Miasta, nie zlikwidowano żądnych etatów. Powódka na zaoferowanym jej stanowisku inspektora nadal miała realizować powierzone jej zadania określone zakresem czynności związane z kontrolą. Jej stanowisko zostało przeniesione do wydziału organizacyjnego, nie zlikwidowane. Pozwany wywiódł stąd, że w związku z tym nie przysługiwała jej odprawa pieniężna. Odnośnie zarzutu trybu zmiany warunków (zastosowanie przepisów kodeksu pracy) pozwany stwierdził, że są one korzystniejsze dla powódki, w związku z tym nie jest błędem niezastosowanie przepisów o pracownikach samorządowych.

Sąd ustalił stan faktyczny:

Powódka była zatrudniona w Urzędzie Miejskim w K. od 21.02.2005r., przy czym na czas nieokreślony od 1.03.2006r. Pracowała w różnych wydziałach na różnych stanowiskach – w Wydziale Finansowym jako referent, wykonywała w drodze czasowego powierzenia funkcje głównego księgowego ds. instytucji kultury, od 31.05.2013r. została inspektorem ds. kadr oświaty, 4 .07.2018r. objęła funkcję inspektora ds. kontroli w Wydziale Organizacyjnym i spraw obywatelskich, a w dniu 31.07.2019r. objęła samodzielne, podległe bezpośrednio burmistrzowi miasta stanowisko inspektora ds. kontroli i kontroli zarządczej. Następnie, w związku ze zmianą struktury organizacyjnej urzędu wprowadzoną zarządzeniem burmistrza miasta z dnia 8.01.2020r. zaproponowano powódce stanowisko pracy inspektora w Wydziale Organizacyjnym kierowanym przez K. R.. Na tę okoliczność sporządzono porozumienie, którego powódka nie zaakceptowała. Nie wyraziła też zgody na nowe warunki pracy zaproponowane jej w treści wypowiedzenia z dnia 28.01.2020r.; okres wypowiedzenia zakończył się 30.04.2020r.

Dowody: akta osobowe, zeznania świadka K. R. (k. 66 i n.).

Sąd zważył:

Na podstawie art. 23 ustawy z dnia 21.11.2008r. o pracownikach samorządowych „w przypadku reorganizacji jednostki pracownika samorządowego zatrudnionego na stanowisku urzędniczym, w tym kierowniczym stosunku urzędniczym, można przenieść na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom, jeżeli ze względu na likwidację zajmowanego przez niego stanowiska nie jest możliwe dalsze jego zatrudnienie na tym stanowisku”.

Jednak pracodawca samorządowy nie ma obowiązku stosowania tego przepisu o czym świadczą słowa: „można przenieść”. Sąd nie bada, więc możliwości przeniesienia na inne stanowisko badając żądanie odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia stosunku pracy.

W konkretnym przypadku pracodawca zdecydował się na zastosowanie przepisów kodeksu pracy przy proponowanym porozumieniu, następnie wypowiedzeniu warunków pracy do czego miał pełne prawo i nie naruszył uprawnień pracownika, więcej, dał powódce pole do większego wyboru.

Należy podkreślić, że na nowym zaproponowanym stanowisku pracy dla powódki zmienić się miał jedynie sposób hierarchicznego podporządkowania. Z samodzielnego stanowiska i podległości bezpośrednio burmistrzowi, jej stanowisko (wraz z obowiązkami) zostało przeniesione do Wydziału Organizacyjnego (w przeszłości była inspektorem zatrudnionym w Wydziale Organizacyjnym i Spraw Obywatelskich – k. 76, B85 akt osobowych).

Pracodawca jest zobowiązany do dbałości o należytą organizację pracy i zależności od potrzeb wykonuje odpowiednie ruchy organizacyjne. Dzieje się to powszechnie w urzędach, sądownictwie itp. Nie jest niczym niezwykłym przesuwanie pracowników z wydziału do wydziału, zależnie od potrzeb.

Należy też podkreślić, że pracodawca nie miał zamiaru zwalniać powódki ze stanowiska pracownika samorządowego ani zmieniać jej warunków płacy. Po prostu jej stanowisko przeniósł do konkretnego, innego wydziału. Czy od razu określił nowy zakres obowiązków czy nie, na tym etapie było bez znaczenia. Zmiana organizacyjna była duża i dotyczyła wielu pracowników. W wyniku reorganizacji nie były przewidziane żadne zwolnienia, ani pozbawianie osób zatrudnionych statusu pracowników samorządowych. Nie może być zatem mowy, by powódce przysługiwała odprawa pieniężna z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika w świetle ustawy z dnia 13.03.2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Oczywiście nie musiała powódka zaakceptować nowych rozwiązań i skorzystała z przysługującego jej prawa rozwiązania umowy o pracę w zwykły sposób – za wypowiedzeniem, nie zgadzając się na nowe warunki zatrudnienia. Tak też zrobiła, materiał aktowy w sposób przekonujący wskazuje, że nie doszło tu do złamania prawa w zakresie uprawnień pracowniczych.

W świetle powyższych ustaleń orzeczono jak w sentencji wyroku, uznając przy tym za celowe poniesienie przez powódkę kosztów zastępstwa procesowego poniesionych przez pozwanego.