Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kętrzynie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 247/21

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. G. (2) z d. T.

Oskarżonemu zarzucono (lecz nie udowodniono) , że:

W nocy z 16 na 17 kwietnia 2020 roku w K. przy ul. (...), poprzez zerwanie łańcucha z kłódką zabezpieczającego drzwi szafy dokonał włamania i zaboru w celu przywłaszczenia mienia znajdującego się w tej szafie w postaci: pieniędzy w kwocie łącznej 2650 złotych, złotego medalika z wizerunkiem anioła o wartości 400 złotych, srebrnego łańcuszka o wartości 100 złotych, powodując straty o łącznej wartości 3150 złotych na szkodę S. K. (1),

tj. o czyn z art. 279 §1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu zdarzenia oskarżony M. G. (1) przebywał razem ze swoim znajomym, świadkiem w sprawie, D. Ż. w mieszkaniu B. W. (1) odpowiadając na jej zaproszenie; przyjechał tam na jej koszt z O., po jej usilnych namowach wskazujących na ich bliską relację; będąc na miejscu spożywali alkohol. W domu w tym czasie przebywał jeszcze małoletni D. S., syn B. W. (1). Goście zostali umieszczeni w pokoju S. K. (1), córki B. W. (1), która wówczas przebywała w innym miejscu zamieszkania.

Gdy oskarżony wraz z kolegą wyjechali, B. W. (2) zawiadomiła swą córkę S., a ta policję, że w znajdującej się w pokoju pokrzywdzonej szafie zerwano łańcuch i skradziono biżuterię i pieniądze o łącznej wartości 3150 zł na szkodę S. K. (1). Konkretnie kradzież domownicy zarzucili M. G. (1). Ustalono, że szafa została jakiś czas temu zamknięta na łańcuch z tego powodu, że małoletni D. S., brat pokrzywdzonej, miał zwyczaj „grzebania” w jej rzeczach.

Z miejsca zdarzenia nie zostały pobrane ślady kryminalistyczne, nie zostali w toku dochodzenia przesłuchani wszyscy świadkowie mający ewentualną wiedzę na temat okoliczności zdarzenia, w tym R. M., który rozpytywał, który rozpytywał małoletniego D. S. i który jemu podawał inne okoliczności zdarzenia niż matce.

Wyjaśnienia oskarżonego

39-39v, 83v, 84v-85

Zeznania pokrzywdzonej S. K. (2)

5v-7, 83v-84

Zeznania świadka B. W. (1)

14v, 84-85

Zrzuty korespondencji pomiędzy B. W. (1) a M. G. (1), M. Ż. a A. G.

Zeznania świadka J. M.

103

107v,

Zeznania świadka A. G.

107-107v

Zeznania świadka R. M.

124-124v

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. G. (1)

W nocy z 16 na 17 kwietnia 2020 roku w K. przy ul. (...), poprzez zerwanie łańcucha z kłódką zabezpieczającego drzwi szafy dokonał włamania i zaboru w celu przywłaszczenia mienia znajdującego się w tej szafie w postaci: pieniędzy w kwocie łącznej 2650 złotych, złotego medalika z wizerunkiem anioła o wartości 400 złotych, srebrnego łańcuszka o wartości 100 złotych, powodując straty o łącznej wartości 3150 złotych na szkodę S. K. (2),

tj. o czyn z art. 279 §1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Włamanie się oskarżonego do szafy i kradzież przedmiotów i pieniędzy na szkodę S. K. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego, które nie zostały skutecznie podważone

39-39v, 83v, 84v-85

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Dowód w postaci wyjaśnień oskarżonego nie przyznającego się do winy należało obdarzyć wiarygodnością, dlatego, że nie znalazł się żaden inny dowód, który mógłby go skutecznie podważyć.

Przede wszystkim brak jest dowodów pozbawionych subiektywizmu, na przykład w postaci badań kryminalistycznych w miejscu zdarzenia. Odstąpiono od nich z wątpliwych powodów (k. 2) – na podstawie oświadczeń pokrzywdzonej i jej matki, że wielokrotnie dotykały one miejsca domniemanego włamania. Przez to nie ustalono czy nie było tam też śladów oskarżonego. A czas od odstąpienia od czynu do ewentualnych badań był krótki. Nie ma wątpliwości, że ewentualne odciski palców oskarżonego na szafce, kłódce i łańcuchu miałyby niebagatelne znaczenie.

Jest to szczególnie ważne w kontekście tego czy małoletni D. S. widział fakt wyłamywania zabezpieczeń i kradzieży przedmiotów przez oskarżonego. Otóż bezpośrednio po zdarzeniu rozpytany przez policjanta R. M. (k. 2) oświadczył, że nie widział jak oskarżony rozgina łańcuch zabezpieczający szafę i wyciąga cokolwiek, swojej matce oświadczył podobnie z tą różnicą, że to sam oskarżony miał mu się pochwalić, że wypił wino z szafki (k. 14v), a z kolei B. W. (1) swojej córce miała oświadczyć (k. 6-7), że D. widział jak M. wygiął łańcuch i otworzył szafę, a, gdy B. W. (1), (według relacji córki – k. 6) zadzwoniła do oskarżonego z pytaniem czy otwierał szafę, ten temu zaprzeczył, z kolei B. W. (1) zeznała do protokołu (k. 14v), że gdy zadzwoniła 17 kwietnia 2021r. do M. G. (1) to jej się przyznał do włamania, bo potrzebował pieniędzy (k. 14v). Zatem B. W. (1) w dniu 17.04.2021r. S. K. (2) mówiła, że oskarżony jej się nie przyznał, a w dniu 22.04.2021r. do protokołu zeznał, że przyznał się. Różnica jest zasadnicza. Sam małoletni D. S. przesłuchany w charakterze świadka, lecz już ponad miesiąc po zdarzeniu i bez obecności psychologa, a jedynie w obecności matki zainteresowanej obciążaniem M. G. (1) zeznał, że widział jak oskarżony grzebie w szafie. Przesłuchany na rozprawie R. M., któremu okazano notatkę z k. 2 potwierdził, że brat pokrzywdzonej mówił mu, że nie widział jak oskarżony otwiera szafę i rozrywa łańcuch (k. 124).

Powyższe czyni niewiarygodnymi zeznania świadków, których zeznania zostały odczytanie na rozprawie z uwagi na wielkie trudności lub niemożliwość w bezpośrednim przesłuchaniu ich na rozprawie – czyli małoletniego D. S. i kolegi oskarżonego – D. Ż.. O tym pierwszym wspomniano już wyżej jako przedstawiającym różne wersje zdarzenia. Właśnie różnica w tych wersjach czyni jego zeznania niewiarygodnymi. Poza różnicami w wersjach, o których wspomniano już wyżej należy zestawić jego zeznanie z wyjaśnieniami oskarżonego, zaprzeczającego relacji tego świadka. Z zestawienia słów małoletniego świadka ze słowami M. G. (1) nie sposób dać wyższości obciążającym zeznaniom D. S. (w obawie przed którym pokrzywdzona zabezpieczyła swą szafę – k. 84 i, o którym wiadomo, że zastosowano wobec niego środek wychowawczy z uwagi na dokonacie kradzieży – k. 98). Wiadomo, że zabezpieczenie szafy w postaci zamykanego na kłódkę łańcucha zostało w mieszkaniu zastosowane z uwagi na jego ”grzebanie” w szafie siostry. Równie dobrze on mógł i tym razem „pogrzebać” w szafie i ukraść interesującą go zawartość, a następnie obciążyć tym M. G. (1), by samemu uniknąć odpowiedzialności. Wyrażone w zeznaniach przekonanie S. K. (2) i B. W. (1), że brat i syn nie byłby w stanie ukraść rzeczy w szafie jest przekonaniem niczym nieuzasadnionym i wynikającym bądź to z chęci obrony brata i syna, ale także z chęci obciążenia przez zawiedzioną odrzuceniem zalotów przez M. G. (1) B. W. (1). Tym bardziej, że jej zeznania pozostawiają bardzo wiele do życzenia pod kątem wiarygodności w zakresie tego czy oskarżony przyznawał się do kradzieży czy nie, a następnie opisywania w kolejnych zeznaniach (na rozprawie – k. 85v) udziale w kradzieży D. Ż., który zobowiązał się wobec niej do pokrycia strat z tytułu kradzieży. Tu oczywiście należy zadać sobie pytanie po co miałby D. Ż. proponować B. W. (1) pokrycie szkody, gdyby sam jej nie spowodował. Odpowiedzią może być ewentualność, że to on właśnie dokonał kradzieży, a następnie złożył zeznania obciążające tym M. G. (1). Świadczyć o tym może korespondencja prowadzona pomiędzy tym świadkiem, a obecną małżonką oskarżonego – A. G., w której świadek Ż. jej się zobowiązuje do zwrotu równowartości skradzionego mienia. Zatem w tej sytuacji zeznanie D. Ż. obciążające M. G. (1) w żaden sposób nie może być rozstrzygające o winie oskarżonego, natomiast może być przyjętą przez świadka Ż. linią obrony przy pomocy pomówienia kolegi.

W konsekwencji nie można przyjąć winy M. G. (1) za udowodnioną, gdyż nie można wykluczyć przyjętej przez niego linii obrony, zaprzeczającej jego udziałowi w kradzieży. Może tak być, że jej dokonał, ale może też być tak, że nie. Obiektywnie nie można wykluczyć, że kradzież, jeśli w ogóle realnie zaistniała została popełniona akurat przez oskarżonego. Zeznania wspomnianych dwóch świadków zdecydowanie muszą być też odrzucone z tego powodu, że nie znajdują dostatecznego odzwierciedlenia w pozostałym materiale dowodowym. Znacznym ułatwieniem byłyby dowody w postaci, niestety nieprzeprowadzonych, badań kryminalistycznych i prawidłowym wyjaśnieniu sprzeczności w wypowiedziach małoletniego D. S., który każdemu mówił co innego – szczególnie w kwestii wypowiedzi dla funkcjonariusza policji R. M., któremu małoletni miał powiedzieć, że nie widział jakoby oskarżony miał dokonywać kradzieży. Wówczas można było próbować to wyjaśnić, przeprowadzić stosowne konfrontacje. Dziś tych czynności nie da się już przeprowadzić i uzyskać miarodajny rezultat.

W konsekwencji sąd musiał kierować się zasadą wyrażona w art. 5§2 kpk. W ocenie sądu w konkretnym przypadku wątpliwości te są realne i nie ma żadnych dostępnych czynności dowodowych mogących je usunąć (w zakresie sprawstwa M. G. (1)).

W tej sytuacji jedynym słusznym rozstrzygnięciem było uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

Na koniec sąd chciałby dodać, że zebrane w sprawie dowody, które nie były tu szerzej omawiane zostały uznane za wiarygodne lub nie mające większego znaczenia w analizie niniejszej sprawy.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Podstawę prawną w postaci art. 5§2 kpk i rozważania uzasadniające uniewinnienie ujęto w wyżej wskazanych częściach uzasadnienia. Uniewinnienie jest konsekwencją braku dostępnych dowodów wskazujących na niepodważalną i 100% winę M. G. (1).

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. G. (1)

II

I

Koszty za obronę z urzędu według prawidłowego spisu poniesionych kosztów adwokackich

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Uniewinnienie powoduje obciążenie skarbu państwa sądowymi kosztami postępowania

1Podpis