Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kętrzynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lipca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sławomir Szubstarski
Protokolant:	Sekretarz sądowy Kinga Polak

po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2024 r. w Kętrzynie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko P. D.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego P. D. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1 539,85 (pięćset trzydzieści dziewięć, osiemdziesiąt pięć) złotych z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 1 000 (jeden tysiąc) złotych od dnia 30 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty;

II.  nie obciąża pozwanego kosztami procesu na rzecz powoda;

Sygn. akt: I C 757/23

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego P. D. kwoty 1 718,14 złotych wraz z umownymi odsetkami za opóźnienie w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie, tj. dwukrotności sumy stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych, liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód sprecyzował, że na dochodzoną kwotę składają się 1 000 złotych pozostałego kapitału pożyczki wynikającej z umowy nr (...), 539,85 złotych skapitalizowanych odsetek umownych za opóźnienie w spłacie pożyczki w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie za okres od 25 marca 2019 r. do 30 listopada 2022 r., 32,87 złotych odsetek umownych w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za okres od 20 grudnia 2018 roku do 24 marca 2019 r. oraz 145,42 złotych prowizji naliczonej zgodnie z umową. Nadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że 20 grudnia 2018 roku zawarł z pozwanym, za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość, ramową umowę pożyczki nr (...)_3, w zawarciu której pośredniczył (...) sp. z o.o. Na tej podstawie, w tym samym dniu, została zawarta pomiędzy stronami umowa pożyczki nr (...), w wykonaniu której powód przelał zgodnie z dyspozycją pozwanego kwotę 1 000 złotych. Umowa pożyczki została zawarta na czas oznaczony do 24 marca 2019 roku. Pozwany nie wywiązał się z całości wynikających z umowy, wobec czego powodowi przysługuje roszczenie o wykonanie umowy i zapłatę zaległych kwot pożyczki oraz prowizji wraz z odsetkami i pozostałymi kosztami.

Pozwany na rozprawie w dniu 23 lipca 2024 roku przyznał zawarcie z powodem, w dniu 20 grudnia 2018 roku, pożyczki kwoty 1 000 złotych oraz, że w jej wykonaniu otrzymał od powoda kwotę 1 000 złotych z obowiązkiem zwrotu w terminie 4 miesięcy. Oświadczył, że był to okres, w którym wpadł w spiralę kredytową. Chciał spłacić pożyczkę powodowi, ale nie mógł się z nim skontaktować. Nie otrzymał też żadnego wezwania do zapłaty i dopiero z pozwu w niniejszej sprawie dowiedział się o szczegółach roszczenia powoda.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 20 grudnia 2018 r. powód (...) S.A. z siedzibą w W. (pożyczkodawca) oraz pozwany P. D. (pożyczkobiorca) zawarli umowę odnawialnej linii pożyczkowej nr (...). Umowa została zawarta za pośrednictwem strony internetowej „(...)”, na której pozwany wypełnił przedstawiony formularz. Umowa została zawarta na czas określony do 19 kwietnia 2019 roku, dzień zamknięcia okresu rozliczeniowego określono na 20 dzień miesiąca, a dzień spłaty to piąty dzień kalendarzowy po dniu zamknięcia okresu rozliczeniowego. Zgodnie z umową całkowita kwota pożyczki wyniosła 1 000 złotych. Rzeczywista roczna stopa oprocentowania została określona na 192,5 %. Całkowita kwota pożyczki została przekazana pozwanemu na jego rachunek bankowy.

Bezsporne, Dowód: 1. Umowa odnawialnej linii pożyczkowej k. 8-28; 2, formularz informacyjny k.29-35;

Pozwany nie spłacił otrzymanej pożyczki.

Bezsporne

Pozwany nie otrzymał informacji dotyczącej sposobu spłaty pożyczki. W celu jego uzgodnienia pozwany bez powodzenia próbował skontaktować się z powodem telefonicznie oraz za pośrednictwem e-mail.

Dowód: niezaprzeczone twierdzenia pozwanego.

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wydruków dokumentów przedłożonych przez powoda oraz zeznań pozwanego. Wyłącznie wobec przyznania przez pozwanego faktu zaciągnięcia pożyczki oraz zaakceptowania warunków jej przyznania, wiarygodność tych dokumentów nie budziła zastrzeżeń Sądu.

Powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 1 718,14 złotych wraz z umownymi odsetkami za opóźnienie w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie, tj. dwukrotności sumy stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych, liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Dochodzona pozwem należność to niespłacony kapitał pożyczki 1 000 złotych, odsetki umowne za opóźnienie w spłacie pożyczki w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie za okres od 25 marca 2019 r. do 30 listopada 2022 r.; 539,85 złotych, odsetki umowne w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za okres od 20 grudnia 2018 roku do 24 marca 2019 r.; 32,87 złotych oraz naliczona prowizja 145,42 złotych.

Pozwany przyznał fakt zaciągnięcia pożyczki na warunkach wskazanych w umowie, fakt przekazania mu przez powoda kwoty 1 000 złotych, co wiązało Sąd na zasadzie art. 213 k.p.c. Wobec tego powództwo zasadniczo podlegało uwzględnieniu, choć nie w pełnej zgłoszonej przez powoda wysokości.

Za udowodnione należało uznać roszczenie powoda o zwrot zaciągniętej pożyczki w wysokości 1 000 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości 539,85 złotych. Z treści umowy wynika, że umowa została zawarta na czas oznaczony, wobec czego pozwany niewątpliwie pozostawał w zwłoce ze zwrotem pożyczonej kwoty. Pozwany również przyznał świadomość pozostawania w opóźnieniu ze zwrotem należnego świadczenia. Co prawda wskazał na niemożność uzyskania od powoda precyzyjnych wyjaśnień w zakresie sposobu zwrotu pożyczki oraz wysokości należnego wynagrodzenia, niemniej jednak nie złożył świadczenia, lub jakiejkolwiek jego części, do depozytu sądowego, wobec czego wskazywana trudność nawiązania kontaktu z powodem nie chroniła go przed skutkiem opóźnienia.

Częściowo, mianowicie od kwoty 1 000 złotych, uzasadnione było również żądanie zapłaty odsetek za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty. Żądanie odsetek od pozostałych naliczeń nie było usprawiedliwione w świetle § 23 pkt 1 umowy, zgodnie z którym odsetki za opóźnienie liczone winny być od wymagalnej do spłaty części salda kapitałowego ( w świetle §1 pkt 33 umowy - 1 000 złotych), za okres od dnia spłaty do dnia zaksięgowania spłaty na rachunku bankowym pożyczkodawcy.

Sąd nie znalazł natomiast podstaw do uwzględnienia roszczenia w części, w jakiej powód domagał się zasądzenia kwoty 32,87 złotych naliczonej tytułem odsetek umownych w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za okres od 20 grudnia 2018 roku do 24 marca 2019 r. oraz kwoty 145,42 złotych naliczonej tytułem prowizji. Powód nie przedstawił bowiem sposobu naliczenia tych kwot oraz nie wykazał, aby w okolicznościach niniejszej sprawy ich żądanie było usprawiedliwione.

Przede wszystkim wskazać należy, że powód nie wykazał w którym dniu kwotę pożyczki faktycznie wypłacił pozwanemu. Pozwany nie miał w tym zakresie pewności wobec czego twierdzenie powoda, że był to dzień 20 grudnia 2018 roku pozostaje gołosłownym. Dalej zauważyć należy, że stosownie do postanowienia §1 pkt 17 umowy z zakończeniem okresu rozliczeniowego pożyczkobiorca winien zostać poinformowany o kwocie minimalnej spłaty. Powód nie wykazał, aby taką informację przekazywał pozwanemu, a ten z kolei zaprzeczył, aby jakąkolwiek informację w tym zakresie kiedykolwiek otrzymał.

Z tych względów nie sposób zweryfikować prawidłowość naliczenia kwot, co mogłoby nastąpić jedynie przy niebudzącym wątpliwości ustaleniu okresu korzystania przez pozwanego z pożyczki. Zarówno odsetki kapitałowe, jak i prowizja, uzależnione są bowiem od ilości dni wykorzystywania pożyczki przez pozwanego (por: §15pkt 1 umowy i tabela 1 w załączniku nr 1 do umowy).

Z tych względów orzeczono jak w punkcie I rozstrzygnięcia.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 kpc. Powód nie wykazał bowiem, aby wniesienie powództwa przeciwko pozwanemu było koniecznym w niniejszej sprawie. W świetle wiarygodnych wyjaśnień pozwanego nie otrzymał on jakiejkolwiek informacji o zaległości i sposobie jego uregulowania, co więcej nie mógł jej uzyskać podejmując próby samodzielnego skontaktowania się z powodem. Zważyć przy tym należy profesjonalny charakter działalności powoda, a zestawiając go z okolicznością, że częściowe uwzględnienie powództwa możliwe było wyłącznie dzięki zaangażowaniu pozwanego, w ocenie Sąd w niniejszej sprawie zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony do nieobciążania go kosztami procesu na rzecz pozwanego.

ZARZĄDZENIE

1.  (...);

2.  (...)

3.  (...)

K. (...)