Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kętrzynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2018r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Kłek
Protokolant:	Starszy sekretarz sądowy Mieczysław Budrewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2018 r. w K.

sprawy z powództwa B. W., A. W., K. K., D. F., I. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda B. W. kwotę 20 000,00 (dwadzieścia tysięcy) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od 30.08.2016r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda A. W. kwotę 20 000,00 (dwadzieścia tysięcy) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od 30.08.2016r. do dnia zapłaty;

III.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki K. K. kwotę 20 000,00 (dwadzieścia tysięcy) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od 30.08.2016r. do dnia zapłaty;

IV.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki D. F. kwotę 20 000,00 (dwadzieścia tysięcy) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od 30.08.2016r. do dnia zapłaty;

V.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki I. S. kwotę 20 000,00 (dwadzieścia tysięcy) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od 30.08.2016r. do dnia zapłaty

VI.  w pozostałej części powództwa powodów B. W., A. W., K. K., D. F., I. S. oddala;

VII.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda B. W. kwotę (...),70 (trzy tysiące sześćdziesiąt sześć i 70/100 ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

VIII.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda A. W. kwotę (...),70 (trzy tysiące sześćdziesiąt sześć i 70/100 ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IX.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki K. K. kwotę (...),70 (trzy tysiące sześćdziesiąt sześć i 70/100 ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

X.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki D. F. kwotę (...),70 (trzy tysiące sześćdziesiąt sześć i 70/100 ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

XI.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki I. S. kwotę (...),70 (trzy tysiące sześćdziesiąt sześć i 70/100 ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu

UZASADNIENIE

Powódka K. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na jej rzecz kwoty 35.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 sierpnia 2016r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Podniosła, iż dochodzona przez nią kwota stanowi zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych. Jako podstawę prawną wskazała art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. Wyjaśniła, iż w dniu 26 listopada 2007 r. w miejscowości Ł. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego śmierć poniósł jej o dwa lata straszy brat M. W.. Sprawca wypadku został skazany na podstawie art. 177§2 kk. Pojazd sprawcy zdarzenia posiadał ubezpieczenie oc posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. Po zgłoszeniu przez powódkę pozwanemu roszczenia o wypłatę na jej rzecz zadośćuczynienia pozwany przyjął odpowiedzialność za szkodę, jednak odmówił wypłaty świadczenia. Powódka podniosła dalej, że łączyła ją z bratem bardzo silna więź emocjonalna, często się spotykali, razem spędzali święta i uroczystości rodzinne. Powódka do dziś nie może pogodzić się ze śmiercią brata.

Powódka D. F. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na jej rzecz kwoty 35.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 sierpnia 2016r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Podniosła, iż dochodzona przez nią kwota stanowi zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych. Jako podstawę prawną wskazała art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. Wyjaśniła, iż w dniu 26 listopada 2007 r. w miejscowości Ł. doszło do wypadku komunikacyjnego w wyniku którego śmierć poniósł jej o dwa lata młodszy brat M. W.. Sprawca wypadku został skazany na podstawie art. 177§2 kk. Pojazd sprawcy zdarzenia posiadał ubezpieczenie oc posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. Po zgłoszeniu przez powódkę pozwanemu roszczenia o wypłatę na jej rzecz zadośćuczynienia pozwany przyjął odpowiedzialność za szkodę, jednak odmówił wypłaty świadczenia. Powódka podniosła dalej, że łączyła ją z bratem bardzo silna więź emocjonalna, od najmłodszych lat mieli ze sobą bardzo dobry kontakt, razem spędzali święta i uroczystości rodzinne . Powódka do dziś nie może pogodzić się ze śmiercią brata.

Powód B. W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na jego rzecz kwoty 35.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 sierpnia 2016r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Podniósł, iż dochodzona przez niego kwota stanowi zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych. Jako podstawę prawną wskazał art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. Wyjaśnił, iż w dniu 26 listopada 2007 r. w miejscowości Ł. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego śmierć poniósł jego o cztery lata straszy brat M. W.. Sprawca wypadku został skazany na podstawie art. 177§2 kk. Pojazd sprawcy zdarzenia posiadał ubezpieczenie oc posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. Po zgłoszeniu przez powoda pozwanemu roszczenia o wypłatę na jego rzecz zadośćuczynienia pozwany przyjął odpowiedzialność za szkodę, jednak odmówił wypłaty świadczenia. Powód podniósł dalej, że łączyła go z bratem bardzo silna więź emocjonalna, traktował brata jako autorytet, spędzali wspólnie dużo czasu, mieli wspólnych znajomych. W dorosłym życiu mogli wzajemnie liczyć na swoją pomoc. Powód do dziś nie może pogodzić się ze śmiercią brata.

Powódka I. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na jej rzecz kwoty 35.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 sierpnia 2016r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Podniosła, iż dochodzona przez nią kwota stanowi zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych. Jako podstawę prawną wskazała art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. Wyjaśniła, iż w dniu 26 listopada 2007 r. w miejscowości Ł. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego śmierć poniósł jej o osiem lat straszy brat M. W.. Sprawca wypadku został skazany na podstawie art. 177§2 kk. Pojazd sprawcy zdarzenia posiadał ubezpieczenie oc posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. Po zgłoszeniu przez powódkę pozwanemu roszczenia o wypłatę na jej rzecz zadośćuczynienia pozwany przyjął odpowiedzialność za szkodę, jednak odmówił wypłaty świadczenia. Powódka podniosła dalej, że łączyła ją z bratem bardzo silna więź emocjonalna, brat opiekował się nią i uczestniczył w jej wychowaniu z uwagi na dużą różnicę wieku. Brat wspierał ją finansowo, gdy była na studiach. Brat był dla niej autorytetem i wzorem. W dorosłym życiu często odwiedzała brata , była matka chrzestną jednego z jego synów. Powódka do dziś nie może pogodzić się ze śmiercią brata.

Powód A. W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na jego rzecz kwoty 35.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 sierpnia 2016r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Podniósł, iż dochodzona przez niego kwota stanowi zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych. Jako podstawę prawną wskazał art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. Wyjaśnił, iż w dniu 26 listopada 2007 r. w miejscowości Ł. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego śmierć poniósł jego o cztery lata straszy brat M. W.. Sprawca wypadku został skazany na podstawie art. 177§2 kk. Pojazd sprawcy zdarzenia posiadał ubezpieczenie oc posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. Po zgłoszeniu przez powoda pozwanemu roszczenia o wypłatę na jego rzecz zadośćuczynienia pozwany przyjął odpowiedzialność za szkodę jednak odmówił wypłaty świadczenia. Powód podniósł dalej, że łączyła go z bratem bardzo silna więź emocjonalna, traktował brata jako autorytet , spędzali wspólnie dużo czasu. W dorosłym życiu mogli wzajemnie liczyć na swoją pomoc, łączyła ich przyjaźń, razem spędzali święta i uroczystości rodzinne. Powód do dziś nie może pogodzić się ze śmiercią brata.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództw oraz obciążenie powodów kosztami procesu wg norm przepisanych. Pozwany nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności za szkody powstałe na skutek śmierci M. W. w wypadku komunikacyjnym z dnia 26 listopada 2007 r. Wskazał, że wypłacił już z tego tytułu odpowiednie świadczenia osobom najbliższym zmarłego, w tym małżonce, dzieciom i rodzicom. Nie znalazł jednak uzasadnienia do zapłaty takich świadczeń na rzecz powodów. Podniósł, że w dacie śmierci tak poszkodowany, jak i powodowie posiadali swoje rodziny, prowadzili odrębne gospodarstwa domowe, zamieszkiwali osobno. Nie pozostawali w jakiejkolwiek zależności względem siebie. Wskutek śmierci brata nie spadły na powodów dodatkowe obowiązki. Nie potrzebowali wsparcia rodziny czy też specjalistów z poradzeniem sobie z traumą związaną z przeżywaniem żałoby. Reakcja powodów na śmierć brata nie wykraczała poza ramy zwykłej w takich przypadkach żałoby.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 26 listopada 2007 r. na drodze W.- R. w miejscowości Ł. , gm. K., M. Z. kierujący samochodem ciężarowym marki M. (...) o nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że na mokrej i pokrytej rozjeżdżonym śniegiem i lodem nawierzchni drogi nie zachował szczególnej ostrożności i nie dostosował prędkości jazdy do trudnych warunków drogowych , na skutek czego stracił kontrolę nad torem jazdy kierowanego pojazdu, zjechał na lewy pas ruchu, gdzie doprowadził do czołowego zderzenia z samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej (...) kierowanym przez M. W. , na skutek czego M. W. doznał obrażeń ciała, w tym obrażeń czaszkowo- mózgowych, skutkujących w dniu 28 listopada 2007 r. jego śmiercią. Sprawca przestępstwa został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 6 marca 2008 r. w sprawie (...) za czyn z art. 177§2 kk.

(dowód: kopia wyroku w sprawie(...) k. 15-16, bezsporne)

Sprawca wypadku, posiadał ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego ubezpieczyciela, tj. (...) S.A. z siedzibą w W..

(dowód: bezsporne)

W dniu śmierci M. W. miał 32 lata. Mieszkał razem z żoną i dwoma synami w K..

(dowód: odpis skrócony aktu zgonu k. 17, zeznania powodów K. K. k. 124v, D. F. k. 124v- 125, I. S. k. 125, A. W. k. 124, B. W. k. 130 )

W dacie w/w wypadku K. K. miała 31 lat, była zamężna. Z bratem M. W. miała bardzo dobre relacje, odwiedzali się, wspierali, pomagali sobie, razem odwiedzali rodziców. Powódka pomagała przy dzieciach zmarłego. Śmierć brata M. W. była dla powódki traumatycznym przeżyciem. Do dziś powódka pamięta okoliczności, w jakich dowiedziała się o tym wydarzeniu i wywołane nim przeżycia. Śmierć brata wywołała u powódki głęboki smutek. Odczuwa jego brak , pustkę, nie może pogodzić się ze śmiercią brata. Powódka często wspomina brata , często też odwiedza jego grób.

(dowód: odpis skrócony aktu zgonu k. 17, odpis skrócony aktu małżeństwa k. 19, zeznania powódki K. K. k. 124v)

W dacie śmierci brata M. W. D. F. miała 34 lata , zmarły był młodszy od niej dwa lata. Zamieszkiwała z własną rodziną. Z bratem M. W. powódka miała bardzo dobre relacje, lata młodzieńcze spędzili razem. W dorosłym życiu wspierali się , doradzając sobie, każde z nich prowadziło gospodarstwo rolne, byli w stałym kontakcie telefonicznym. Zmarły brat był rodzinną osobą, trzymał wszystkich razem, organizował wspólne spotkania, można było na nim polegać. Ze względu na bliskie relacje zmarły brat był chrzestnym jej córki. Śmierć brata M. W. była dla powódki traumatycznym przeżyciem. Do dziś powódka pamięta okoliczności, w jakich dowiedziała się o tym wydarzeniu i wywołane nim przeżycia. Przez okres około pół roku powódka przyjmowała leki uspokajające. Śmierć brata wywołała u powódki głęboki smutek, nie może pogodzić się ze śmiercią brata. Powódka często wspomina brata. Zawsze , gdy przyjeżdża do K. odwiedza grób brata.

(dowód: odpis skrócony aktu zgonu k. 17, odpis skrócony aktu małżeństwa k.20-21 , zeznania powódki D. F. k. 124v- 125)

W dacie śmierci brata M. W. I. S. miała 24 lata , zmarły był od niej osiem lat starszy. Z bratem mieli bardzo dobre relacje, brat opiekował się nią i uczestniczył w jej wychowaniu. Kiedy studiowała wspierał ją finansowo. Odwiedzała brata w jego mieszkaniu, pomagała w opiece nad jego dziećmi. Brat wybrał ją na matkę chrzestną jednego z synów. Często się spotykali, wspólnie jeździli do rodziców. Śmierć brata M. W. była dla powódki traumatycznym przeżyciem. Do dziś powódka pamięta okoliczności, w jakich dowiedziała się o tym wydarzeniu i wywołane nim przeżycia. Przez okres kilku miesięcy powódka bardzo często odwiedzała grób brata , płakała, brała tabletki na uspokojenie. Śmierć brata wywołała u powódki głęboki smutek. Nie może pogodzić się ze śmiercią brata, często go wspomina, często odwiedza jego grób.

(dowód: odpis skrócony aktu zgonu k. 17, odpis skrócony aktu małżeństwa k.23-24 , zeznania powódki I. S. k. 125)

W dacie śmierci brata M. W. A. W. miał 28 lat , zmarły był starszy od niego cztery lata. Brat zamieszkiwał oddzielnie z własną rodziną. Z bratem powód miał bardzo dobre relacje, wspólnie prowadzili gospodarstwo rolne, spotykali się codziennie. Nie było między nimi kłótni , pomagali sobie, brat pomagał mu finansowo. Był dla niego wzorem. Śmierć brata M. W. była dla powoda traumatycznym przeżyciem. Do dziś powód pamięta okoliczności, w jakich ostatni raz kontaktował się z bratem a następnie dowiedział się o wypadku brata i wywołane tym przeżycia. Powód często wspomina brata, często odwiedza jego grób.

(dowód: odpis skrócony aktu zgonu k. 17, odpis skrócony aktu urodzenia k.25 , zeznania powoda A. W. k. 124)

B. W. w dacie śmierci brata M. W. miał 28 lat , zmarły był starszy od niego cztery lata. Powód z bratem miał bardzo dobre relacje, spotykali się codziennie, wspólnie prowadzili gospodarstwo rolne, brat zarządzał tym gospodarstwem. Nie było między nimi kłótni, brat pomagał mu finansowo. Zmarły brat był osobą rodzinną , organizował spotkania , wspólnie spędzali święta. Śmierć brata M. W. była dla powoda traumatycznym przeżyciem. Do dziś powód pamięta okoliczności, w jakich dowiedział się o wypadku brata i wywołane tym przeżycia. Powód często wspomina brata, odczuwa jego brak.

(dowód: odpis skrócony aktu zgonu k. 17, odpis skrócony aktu urodzenia k.25 , zeznania powoda B. W. k. 130)

Powodowie na spotkaniach rodzinnych wspominają brata , w czasie świąt modlą się za niego, przy świątecznym stole jest dla niego wolne miejsce.

(dowód:, zeznania powodów K. K. k. 124v, D. F. k. 124v- 125, I. S. k. 125, A. W. k. 124, B. W. k. 130)

Powodowie wystąpili do pozwanego ze zgłoszeniem szkody i żądaniem wypłaty zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dóbr osobistych w kwocie po 120 000 zł na rzecz każdego z powodów pismem z dnia 24.08.2016r. Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego odmówił wypłaty zadośćuczynienia pismem z dnia 29.08.2016 r.

(dowód: pisma k. 139-141, 142, akta szkody k. 64-121,bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie na podstawie przedłożonych przez powódkę i pozwanego kopii dokumentów, w tym akt szkody , wyroku skazującego w sprawie (...), aktów stanu cywilnego, albowiem prawdziwość tych dowodów nie była kwestionowana przez strony, nie budzi też wątpliwości Sądu. Sąd dokonując ustaleń faktycznych uwzględnił także okoliczności wynikające z zeznań powodów , którym Sąd dał wiarę jako spójnym , logicznym i konsekwentnym.

Sąd dał wiarę zeznaniom powodów K. K., D. F., I. S. , A. W., B. W., albowiem są spójne, logiczne i przekonujące, a jednocześnie bardzo emocjonalne, zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, wzajemnie się uzupełniają. Treść zeznań każdego z powodów oraz sposób artykułowania emocji i uczuć odczuwanych w związku ze śmiercią brata M. W. wskazuje na istnienie w przeszłości silnej więzi rodzinnej pomiędzy zmarłym a każdym z powodów. Zeznania każdego z powodów jednoznacznie wskazywały na ich zażyłe relacje ze zmarłym bratem , którego śmierć stanowiła dla nich niewątpliwie znaczną krzywdę oraz była źródłem cierpień głównie psychicznych. Wprawdzie obrazowały one subiektywne odczucia powodów to tym niemniej były spójne i zbieżne , wzajemnie się uzupełniały , przedstawiając zmarłego jako osobę rodzinną, pomocną , zgodną, utrzymującą ze wszystkim powodami stały kontakt, osobę ,z którą powodowie spędzali wspólnie święta i uroczystości rodzinne, a przez to wskazujące na silną pozytywną więź emocjonalną ze zmarłym , który był dla rodzeństwa autorytetem , wzorem do naśladowania , wsparciem a przy tym spajał rodzinę.

Brak było jakichkolwiek podstaw, aby odmówić zeznaniom powodów wiarygodności. Strona pozwana poza ogólnym zakwestionowaniem zasadności roszczenia powodów, nie przedstawiła żadnych dowodów przeciwnych, które podważałyby rzetelność twierdzeń powodów, a w szczególności wykazałyby, że relacje i więzi pomiędzy powodami a ich bratem miały inny charakter.

W sprawie poza sporem pozostawało, iż w dacie zdarzenia sprawca ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego ubezpieczyciela.

Strona pozwana nie kwestionowała co do zasady swojej odpowiedzialności za szkody powstałe na skutek śmierci M. W. w wypadku komunikacyjnym z dnia 26 listopada 2007 r., wskazywała jednak, że w dacie tej nie istniały już pomiędzy powodami a zmarłym bliskie więzi rodzinne, których zerwanie uzasadniałoby wypłatę zadośćuczynienia.

W tej sytuacji spór między stronami ograniczał się do ustalenia, czy pomiędzy powodami a zmarłym bratem istniały bliskie więzi rodzinne, których zerwanie stanowiłoby szkodę podlegającą kompensacji w postaci zadośćuczynienia oraz ustalenia wysokości ewentualnego zadośćuczynienia.

Dokonując oceny rozmiaru krzywdy w związku ze śmiercią osoby najbliższej, należy brać przede wszystkim pod uwagę takie okoliczności jak: wstrząs psychiczny i cierpienia moralne wywołane śmiercią osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki po jej śmierci, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, rola w rodzinie pełniona przez osobę zmarłą, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem śmierci osoby bliskiej, stopień, w jakim pokrzywdzony będzie umiał odnaleźć się w nowej rzeczywistości i zdolność do jej zaakceptowania, wiek pokrzywdzonego (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2012 r. IV CSK 192/12, Legalis nr 607831)

W ocenie Sądu ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika w sposób jednoznaczny, że powodów ze zmarłym bratem łączyły bardzo silne więzi emocjonalne. Poza faktem, że więź z rodzeństwem sama w sobie jest więzią szczególnie silną, na jej intensywność wpływały częstotliwość i charakter kontaktów jakie zmarły miał z rodzeństwem. W przypadku powodów A. W. i B. W. o bliskich relacjach ze zmarłym bratem świadczy wspólne prowadzenie gospodarstwa rolnego, którym zmarły brat zarządzał i organizował pracę, związane z tym codzienne kontakty, zgodna wspólna praca, wspieranie nie tylko radą ale także pod względem finansowym. W przypadku powódek K. K. i I. S. o silnej więzi emocjonalnej ze zmarłym bratem świadczy częste odwiedzanie się wzajemnie ze zmarłym bratem, wzajemna pomoc, pomoc powódek w opiece nad dziećmi brata. Ponadto powódka I. S. była chrzestną jednego z synów zmarłego brata, zmarły wspierał ją także finansowo, gdy była na studiach. Powódka D. F. natomiast z uwagi na znaczną odległość miała ze zmarłym systematyczny kontakt telefoniczny, wzajemnie doradzali sobie w sprawach związanych z gospodarstwem rolnym, zmarły brat był ojcem chrzestnym jej córki. Ze wszystkimi z powodów zmarły brat spotykał się z okazji świąt, uroczystości rodzinnych, sam takie spotkania organizował. Ze wszystkimi powodami zmarły brat miał bliskie relacje z lat młodości, co kontynuowali w dorosłym życiu.

Powodowie mocno przeżyli utratę brata. Do dziś każde z nich pamięta okoliczności, w jakich dowiedziało się o wypadku brata i wywołane tym przeżycia. Powodowie nadal wspominają zmarłego brata, odczuwają smutek odwiedzają jego grób, pamiętają o nim w czasie świąt i uroczystości rodzinnych.

Podstawę roszczeń powodów stanowi art. 448 k.c. w zw. z art. 24§1 k.c. Biorąc pod uwagę aktualne poglądy doktryny i piśmiennictwa w tym zakresie, możliwość formułowania takich roszczeń nie budzi wątpliwości. Wielokrotnie została także potwierdzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Przykładowo w uchwale z 22.10.2010r. w sprawie III CZP 76/10, Sąd Najwyższy jednoznacznie wskazał, że najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 k.c. w związku z art. 24 § 1 k.c. zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r. Wskazał także, iż nie ma przeszkód do uznania, że szczególna więź emocjonalna między członkami prawidłowo funkcjonującej rodziny pozostaje pod ochroną przewidzianą w art. 23 i 24 k.c.

Należy także zauważyć, iż nie każdą więź rodzinną niejako automatycznie należy zaliczyć do katalogu dóbr osobistych, lecz jedynie taką, której zerwanie powoduje ból, cierpienie i rodzi poczucie krzywdy. Osoba dochodząca roszczenia na podstawie art. 448 k.c. powinna zatem wykazać istnienie tego rodzaju więzi, stanowiącej jej dobro osobiste podlegające ochronie ( tak Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 09.09.2016r. w sprawie I ACa 428/16, LEX nr 2136997).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu, powodowie podołali w sprawie ciężarowi dowodu i wykazali, iż pomiędzy nimi a zmarłym bratem M. W. istniał taki rodzaj więzi, których zerwanie wskutek jego śmierci doprowadziło do naruszenia dóbr osobistych powodów. Zerwanie wskazanych więzi jest tożsame ze wskazanym przez powodów naruszeniem dobra osobistego w postaci prawa do życia rodzinnego oraz utraty relacji z członkiem rodziny. Rozmiar krzywdy w postaci cierpień fizycznych i psychicznych, jakich wskutek tego doznali powodowie uzasadnia natomiast żądanie zadośćuczynienia. Jest przy tym poza sporem w sprawie, iż śmierć M. W. nastąpiła na skutek deliktu popełnionego przez sprawcę wypadku.

Wykazane zostały zatem przez powodów wszystkie przesłanki, wskazane w art. 24§1 k.c. i art. 448 k.c., uprawniające ich do żądania zadośćuczynienia.

Z kolei odpowiedzialność pozwanego z tytułu roszczeń powodów związanych z wypadkiem z dnia 26 listopada 2007 r. wynika z art. 822 k.c. w zw. z art. 436 k.c. Podkreślić w tym miejscu należy, iż pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności z tytułu zadośćuczynienia.

Zgodnie z treścią art. 448 kc w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Krzywda doznana na skutek śmierci osoby najbliższej, to cierpienia wywołane utratą tej osoby, doznania o naturze emocjonalnej, a okolicznościami mającymi wpływ na ocenę zakresu tej krzywdy są między innymi: poczucie osamotnienia, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny, charakter zaburzeń w prawidłowym funkcjonowaniu osoby bliskiej zmarłemu, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, rola w rodzinie pełniona przez osobę zmarłą, stopień, w jakim pokrzywdzony będzie mógł odnaleźć się w nowej rzeczywistości i na ile zdolny jest zaakceptować obecny stan rzeczy, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem śmierci osoby bliskiej, korzystanie z pomocy fachowej w czasie radzenia sobie w tej trudnej sytuacji, proces leczenia doznanej traumy. Okoliczność zaistnienia krzywdy tego rodzaju i jej rozmiaru nie wymaga wiadomości specjalnych i może być ustalona tak w drodze dowodu z dokumentów, jak i zeznań świadków czy stron. ( tak SA w Białymstoku m.in. w wyroku z 23.10.2014r., I ACa 409/14 oraz w wyroku z 03.07.2015r., I ACa 250/15). Więź między najbliższymi członkami rodziny, do których niewątpliwie zaliczyć możemy też rodzeństwo, odgrywa doniosłą rolę w życiu każdej osoby, zapewniając m.in. poczucie stabilności, wzajemne wsparcie obejmujące nie tylko sferę materialną, ale i niematerialną oraz gwarantując wzajemną pomoc. Ocena rozmiaru krzywdy w związku ze śmiercią osoby najbliższej i ekwiwalentu pieniężnego należnego z tego tytułu zależy więc każdorazowo od nasilenia tych pozytywnych emocji (por. - wyrok SA Białystok z dnia 07-04-2017 w sprawie I ACa 932/16)

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż stopień krzywdy doznany przez każdego z powodów jest znaczny. Powodowie stracili brata, z którym byli silnie związani emocjonalnie, każdy z nich miał bliskie relacje ze zmarłym bratem w okresie dzieciństwa i młodości, co kontynuowali w dorosłym życiu. Powodowie utrzymywali z bratem częsty kontakt, brat spajał rodzinę , organizował wspólne spotkania, był osobą zgodną pomocną, wspierał powodów. Powodowie pomimo znacznego upływu czasu nadal nie pogodzili się ze śmiercią brata , który zginął w młodym wieku w tragicznych okolicznościach. Powodowie odczuwają smutek i brak brata, często go wspominają , odwiedzają jego grób. Jednocześnie zmarły brat , jakkolwiek ważny w życiu powodów, nie był postacią centralną ich życia. W dacie śmierci brata powodowie nie zamieszkiwali razem z nim, nie prowadzili wspólnego gospodarstwa domowego.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 05.01.2018 r., w sprawie I ACa 552/17 (LEX nr 2439560)

„Art. 446 § 4 k.c. nie zawiera żadnych wskazań co do kryteriów ustalania wysokości przewidzianego w nim świadczenia. Przewiduje on jedynie, że suma zadośćuczynienia ma być odpowiednia. Krzywdę trudno wycenić. Śmierć osoby najbliższej powoduje naruszenie dobra osobistego osoby związanej emocjonalnie ze zmarłym. Zadośćuczynienie powinno przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, tak aby nie doszło do deprecjacji krzywdy, którą ma ono łagodzić. Zasadniczą funkcją zadośćuczynienia jest bowiem funkcja kompensacyjna, gdyż jego celem jest złagodzenie cierpienia wywołanego utratą osoby bliskiej. Zatem, aby ten cel osiągnąć świadczenie z tego tytułu musi stanowić odczuwalną wartość ekonomiczną. Śmierć osoby bliskiej to ogromna dolegliwość psychiczna dla członka rodziny zmarłego, a jej skutki rozciągają się na całe jego dalsze życie. Wskazać przy tym należy , iż subiektywny charakter krzywdy pozwala uznać, że stanowiska osób poszkodowanych tym samym zdarzeniem nie są obojętne dla kształtowania ich wysokości orzeczeniem sądowym. A w tym zakresie powodowie dostrzegali wysokości rekompensaty na tym samym poziomie. I jakkolwiek żałoba to proces o różnych fazach nasilenia bólu i cierpienia w różny sposób przeżywana przez każdego człowieka z osobna, to przy niedoskonałości zadośćuczynienia, jako środka rekompensaty, nie można nie zauważyć, że utrata brata jako osoby bliskiej związana była z podobnym poziomem naruszenia dobra osobistego w postaci zerwania więzi rodzinnej ( por. wyrok SA Kraków z dnia 12-01-2017 w sprawie I ACa 1164/16 ).

Podzielając wskazane zapatrywania prawne oraz mając na względzie wszystkie wyżej wskazane okoliczności, Sąd uznał, że wskazywana przez każdego powoda kwota 35 000 zł jako zadośćuczynienie jest kwotą zawyżoną.

Mając na uwadze okoliczności doznania krzywdy przez powodów oraz przesłanki wymiaru zadośćuczynienia, w ocenie Sądu, za kwotę odpowiednią w okolicznościach sprawy i w rozumieniu art. 448 k.c. należy uznać kwotę 20 000 zł. Uwzględnia ona zarówno kompensacyjny charakter zadośćuczynienia, jak też jego pozostałe wymogi, tj. przedstawia ekonomicznie odczuwalną wartość, nie jest nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy, a jednocześnie jest utrzymana w rozsądnych granicach.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o przepisy art. 481 § 1 i 2 k.c. i zasądził je od dnia następnego po dniu odmowy wypłacenia powodom przez pozwanego zadośćuczynienia, co nastąpiło pismem z dnia 29.08.2016 r. ( k. 142).

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punktach I, II, III, IV i V wyroku , oddalając powództwa w pozostałej części w punkcie VI.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. Obciążenie tylko jednej strony obowiązkiem zwrotu kosztów procesu mimo częściowego uwzględnienia powództwa może mieć miejsce również wówczas, gdy przepisy prawa materialnego nie określają ściśle kryterium do określenia wysokości żądania (post. SN z 10.3.1972 r., II CZ 6/72, L.), co ma miejsce w niniejszej sprawie. Na koszty procesu każdego powoda składają się :opłata od pozwu w kwocie 1750 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3600 zł, ustalone zgodnie z§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Sąd miał przy tym na uwadze, iż każdy z powodów utrzymał się w swoich żądaniach w 57,14 % w stosunku do swojego pierwotnego żądania. Należy zatem przyjąć , iż stosownie do treści art. 100 zd. 2 kpc obowiązek zwrotu wszystkich poniesionych kosztów oznacza konieczność zwrotu kosztów wygranej części( por. SN w wyr. z 23.10.1969 r. (CR 186/69, L.).Skoro więc każdy powód wygrał sprawę w 57,14 %, to powinien otrzymać taki procent poniesionych kosztów bez potrzeby uwzględnienia ewentualnych kosztów przeciwnika.