Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 905/17 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Kętrzynie z 2018-03-22

Sygn. akt: I C 905/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia SR Tomasz Cichocki

Protokolant:

p. o. sekr. sąd. Aleksandra Sobótka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2018 r. w K.

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej M. S. na rzecz powoda (...)z siedzibą w W. kwotę 1.574,79 zł (jeden tysiąc pięćset siedemdziesiąt cztery złote siedemdziesiąt dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości 7% w stosunku rocznym za okres od 27.05.2016 r. do dnia zapłaty, przy czym zobowiązanie pozwanej jest solidarne z zobowiązaniem T. S. wynikającym z prawomocnego nakazu zapłaty w postepowaniu upominawczym, wydanego 20.02.2017 r. przez Sad Rejonowy Lublin–Zachód w Lublinie w sprawie VI Nc–e (...);

II.  nie obciążą pozwanej M. S. kosztami procesu na rzecz powoda;

III.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powód (...) w W. wystąpił w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanych solidarnie M. S. i T. S. kwoty 1.574,79 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 27.05.2016r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. Podniósł, że w dniu 27.11.2013r. w K. doszło do zdarzenia komunikacyjnego z winy pozwanego T. S., który poruszał się nieubezpieczonym w zakresie OC motorowerem marki B. o nr rej. (...). Posiadaczem w/w pojazdu w dacie zdarzenia była pozwana M. S.. Powodowi w oparciu o dyspozycję art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (dalej jako u.o.) przysługuje roszczenie regresowe z tytułu świadczenia wypłaconego na rzecz poszkodowanego w związku z w/w zdarzeniem.

W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie uwzględnił powództwo w całości nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 20.02.2017r. w sprawie VI Nc-e (...).

Pozwana M. S. wniosła w terminie sprzeciw od w/w nakazu zapłaty. W uzasadnieniu sprzeciwu podniosła, że T. S. pod jej nieobecność ukradł motorower z garażu. Motorower nie był używany z powodu nieopłaconego OC. Uzasadniając dalej wskazała, że wraz z mężem są osobami niepełnosprawnymi i nie stać ich na spłatę kwoty 1.574,79 zł. Obecna na rozprawie w dniu 22.03.2018 r. uznała powództwo w całości i wniosła o rozłożenie dochodzonej kwoty na raty.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27.11.2013r. o godz. 15:25 w K. na ul. (...) znajdując się pod działaniem alkoholu, kierując motorowerem marki B. o nr. rej. (...), wykonując manewr wyprzedzania, nie zachował bezpiecznej odległości od pojazdu wyprzedzanego V. (...) o nr. rej. (...), doprowadzając do zderzenia się z tym pojazdem, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującego samochodem oraz przewożonego pasażera znajdującego się pod działaniem alkoholu. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 21.01.2014r. w sprawie II W 1041/13 T. S. została uznany winnym opisanych wyżej wykroczeń z art. 86§2, art. 97 i art. 95 Kodeksu wykroczeń. Właścicielką w/w motoroweru była M. S..

Wskazanym wyrokiem M. S. M. S., jako właścicielka motoroweru B. nr rej. (...), została uznana winna wykroczenia z art. 96§1 pkt 3 kodeksu wykroczeń, tj. dopuszczenia do kierowania pojazdem stanowiącym jej własność na drodze publicznej przez osobę w stanie po użyciu alkoholu.

(dowód: wyrok – k. 32 akt (...); bezsporne)

Motorower marki B. o nr. rej. (...) w dacie zdarzenia nie był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

(dowód: wydruki – k. 31-32; bezsporne)

Z tytułu szkody w pojeździe V. (...) o nr. rej. (...) (...) w W. wypłacił współwłaścicielom tego pojazdu łączną kwotę 1.374,79 zł. Dodatkowo (...) w W. zapłacił ubezpieczycielowi w/w pojazdu (...) Company SE w R. kwotę 200,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania likwidacyjnego.

(dowód: pisma – k. 33-34;kosztorys – k. 36-41; faktura – k. 42; bezsporne)

Powód kilkakrotnie bezskutecznie wzywał pozwanych do dobrowolnego zaspokojenia roszczenia.

(dowód: pisma – k. 43-46v.; bezsporne)

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 20.02.2017r. w sprawie VI Nc-e (...) nakazał T. S. i M. S. zapłacić na rzecz (...) w W. kwotę 1.574,79 zł. W/w nakaz zapłaty nie został zaskarżony przez T. S., wobec czego uprawomocnił się w stosunku do jego osoby.

(dowód: akta Nc-e (...) – k. 2-12v.; bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Pozwana M. S. obecna na rozprawie w dniu 22.03.2018r. uznała powództwo w całości.

Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy Sąd uznał, że nie zachodzi żaden z wyjątków przewidzianych w art. 213 § 2 k.p.c., dlatego też uwzględnił powództwo w całości. Jednocześnie Sąd zaznaczył, że obowiązek zapłaty objęty niniejszym wyrokiem jest solidarny z obowiązkiem zapłaty orzeczonym względem T. S. mocą nakazu zapłaty Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie z dnia 20.02.2017r. w sprawie VI Nc-e (...), który w stosunku do niego jest prawomocny.

Należy przy tym podkreślić, iż stosownie do art. 505 36 k.p.c., wniesienie sprzeciwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym powoduje utratę mocy nakazu zapłaty w całości tylko w stosunku do pozwanego, który wniósł sprzeciw (vide – uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2017 r., III CZP 21/17, OSNC 2018/3/26). Stąd przedmiotem rozpoznania sądu było tylko roszczenie w części dotyczącej pozwanej M. S..

Dlatego też Sąd orzekł jak w pkt. I wyroku.

Rozpoznając wniosek pozwanej w przedmiocie rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty Sąd przede wszystkim wziął pod uwagę, że świadczenie powódki jest solidarne ze świadczeniem T. S., co utrudnia rozłożenie go na raty. Solidarność pozwanych polega na tym, iż zgodnie z art. 366§1 i 2 k.c., wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych, a aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Jak wynika z powyższego, wybór w zakresie żądania całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna należy do wierzyciela (powoda), który jest jego dysponentem. Stąd, rozkładając świadczenie na raty, Sąd dokonywałby tego wyboru za wierzyciela.

Ponadto, rozstrzygając w przedmiocie rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty, należy również zważyć, iż takie rozstrzygnięcie możliwe jest tylko w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Dokonując oceny czy w danej sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek należy brać pod uwagę okoliczności leżące po stronie dłużnika takie jak jego sytuacja osobista, majątkowa, finansowa, czy też rodzinna, które powodują, że nierealne jest spełnienie przez niego od razu i w pełnej wysokości zsądzonego świadczenia (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09.04.2015 r., II CSK 409/14, Legalis nr 1231752) Nie można jednocześnie pominąć faktu, że ochrona jaką zapewnia pozwanemu dłużnikowi art. 320 k.p.c. nie może być stawiana ponad ochronę wierzyciela w procesie cywilnym i wymaga uwzględnienia wszelkich okoliczności sprawy, w tym uzasadnionego interesu podmiotu inicjującego proces. Dlatego też rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty jest racjonalne, gdy dłużnik wykaże, że dysponować będzie środkami umożliwiającymi wykonanie tak zmodyfikowanego obowiązku w sposób odczuwalny ekonomicznie przez wierzyciela (vide wyrok SA w Łodzi z dnia 22.10.2015 r., I ACa 487/15, Legalis nr 1370772). W rozpoznawanej sprawie pozwana nie wykazała, aby dysponowała środkami pozwalającymi na uiszczenie zasadzonego świadczenia w ratach mających realną wartość ekonomiczną dla wierzyciela oraz rozsądnym terminie. Z jej wyjaśnień wynika, że razem z mężem są osobami niepełnosprawnymi. Jest zatrudniona w P. jako sprzątaczka. Aktualnie przebywa na zasiłku chorobowym i z tego tytułu osiąga miesięczny dochód w wysokości 800,00 zł. Przeciwko pozwanej prowadzona jest już jedna egzekucja komornicza. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że powódka nie będzie w stanie spełnić dobrowolnie zasądzonego świadczenia, nawet w przypadku rozłożenia go na raty. Uwzględnienie wniosku w tym zakresie prowadziłoby jedynie do odłożenia w czasie konieczności uregulowania zobowiązań, co prowadziłoby do nieuzasadnionego pokrzywdzenia wierzyciela. Mając na uwadze powyższe Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanej o rozłożenie świadczenia na raty. Na marginesie należy zauważyć, że pozwana zawsze może wystąpić z takim wnioskiem bezpośrednio do swojego wierzyciela.

Orzekając o kosztach procesu, Sąd wziął pod uwagę wyżej opisaną sytuację finansową pozwanej oraz to, że uznała ona powództwo i na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania jej obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. z uwagi na uznanie powództwa przez pozwaną.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Mieczysław Budrewicz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kętrzynie
Osoba, która wytworzyła informację:  Tomasz Cichocki
Data wytworzenia informacji: