Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kętrzynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2018r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Kłek
Protokolant:	p.o. sekretarza sądowego Żaneta Kowalska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2018 r. w K.

sprawy z powództwa Gminy Miejskiej K.

przeciwko R. Z., K. M., D. M., M. M. (1), M. M. (2)

o opróżnienie lokalu mieszkalnego

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 870/17

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 30 czerwca 2017 r. powód Gmina Miejska K. wniósł o nakazanie pozwanym D. M., R. Z. oraz M. M. (1) , aby opróżnili, opuścili i wydali lokal mieszkalny oznaczony nr (...), położony w budynku mieszkalnym przy ul. (...). W. S. 72 w K.. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanych na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 15.12.2004 r. została zawarta umowa najmu lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...). W. S. 72 /8 w K. z D. M., z którą w w/w lokalu zamieszkują małoletnia córka M. M. (1) oraz konkubent R. Z.. W związku z zaległościami w opłatach za zajmowanie lokalu mieszkalnego powód uprzedził głównego najemcę o zamiarze wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego a następnie wobec braku odpowiedzi dokonał wypowiedzenia umowy najmu lokalu ze skutkiem na dzień 31 stycznia 2010 r. Pozwani zostali również wezwani do opuszczenia mieszkania , którego nie przekazali powodowi ani też nie uregulowali zaległości związanych z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Obecnie pozwani zajmują w/w lokal bez tytułu prawnego.

Pismem z dnia 29 stycznia 2018 r. ( k. 57) powód wniósł pozew ponadto przeciwko małoletnim K. M. i M. M. (2) reprezentowanym przez matkę D. M. jako wspólnie zamieszkujących w przedmiotowym lokalu.

Pozwani R. Z. oraz D. M. w imieniu własnym oraz małoletnich dzieci sprzeciwili się przeprowadzeniu eksmisji. Wskazali, iż oboje są bezrobotni bez prawa do zasiłku, na utrzymaniu maja troje dzieci. Zaległości w spłacie czynszu powstały na skutek trudnej sytuacji finansowej ich rodziny. Pozwana wskazała ponadto, iż wraz z konkubentem rozpoczęła spłatę zadłużenia poprzez odpracowanie , po spłacie długu będą mogli podpisać nową umowę najmu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy najmu zawartej 15 grudnia 2004 r. pomiędzy Gminą Miejską K. reprezentowaną przez (...) Spółka Z o.o. w K. a D. M. lokal mieszkalny nr (...), położony w budynku mieszkalnym przy ul. (...). W. S. 72 w K., został oddany w najem D. M.. Razem z nią uprawnieni do zamieszkiwania w lokalu były jej małoletnie dzieci M., K. i M. M. (2). W mieszkaniu tym zamieszkiwał również konkubent D. M. R. Z..

(dowód: umowa k. 58-59; bezsporne)

Pozwani nie uiszczali należnego powodowi czynszu w przewidzianych w umowie terminach i wysokości.

(dowód: bezsporne)

Pismem z dnia 25 września 2009 r. powód wezwał D. M. do zapłaty kwoty 286,66 zł tytułem zaległego czynszu wraz z odsetkami za okres ponad trzech miesięcy, wyznaczając dodatkowy miesięczny termin na uregulowanie zaległych i bieżących należności pod rygorem wypowiedzenia umowy najmu.

(dowód: pismo k. 6)

Pismem z dnia 9 grudnia 2009 r. powód wypowiedział D. M. umowę najmu przedmiotowego lokalu mieszkalnego ze skutkiem na 31 styczeń 2010 r.

(dowód: pismo k. 7)

D. M. i R. Z. figurują w ewidencji Powiatowego Urzędu Pracy w K. jako osoby bezrobotne. D. M., R. Z. i M. M. (1) korzystają z pomocy z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. w postaci zasiłku rodzinnego, świadczenia wychowawczego oraz świadczeń z pomocy społecznej w formie zasiłku okresowego oraz zasiłku celowego , nie korzystają z dodatku mieszkaniowego.

D. M., R. Z., M. M. (1), K. M., M. M. (2) nie pobierają świadczeń z ubezpieczenia społecznego

(dowód: pisma k.42, 44, 52,54,55,81,83, 94,96,98,99)

W dniu 6 marca 2018 r. D. M. i R. Z. złożyli w (...) Spółka Z o.o. w K. wnioski u umożliwienie spłaty zadłużenia czynszowego w formie świadczeń niepieniężnych. D. M. i R. Z. od marca 2018 r. podjęli pracę w formie prac interwencyjnych , dokonując częściowej spłaty zadłużenia z tytułu czynszu. Na dzień 3 lipca 2018 r. zaległości w opłatach za rok 2009 – 2010 r. zostały uregulowane , a pozwani zalegają za czynsz mieszkaniowy za okres 7 miesięcy na kwotę 1702,85 zł.

( pismo k. 85-88, 112-117, 123)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie był co do istoty bezsporny. Ustaleń faktycznych Sąd dokonał na podstawie nie budzących wątpliwości wyjaśnień pozwanych D. M. i R. Z. oraz zgromadzonych w sprawie dokumentów, które są wiarygodne, nie były kwestionowane przez strony i w sposób pełny wyjaśniają wszystkie okoliczności sprawy konieczne dla merytorycznego rozstrzygnięcia.

W przedmiotowej sprawie wypowiedzenie umowy najmu lokalu zostało dokonane w oparciu o przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 11 w/w ustawy sporny lokal mieszkalny wchodzi w skład publicznego zasobu mieszkaniowego, natomiast pozwani byli lokatorami w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy.

Pozwani nie kwestionowali, iż zajmowali lokal na podstawie umowy najmu, zgodnie z którą mieli oni uiszczać na rzecz powoda czynsz w określonej wysokości. Pozwani nie kwestionowali również, że z obowiązku tego nie wywiązywali się należycie, wobec czego powstało zadłużenie w wysokości przekraczającej trzy pełne okresy płatności.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, jeżeli lokator jest uprawniony do odpłatnego używania lokalu, wypowiedzenie przez właściciela stosunku prawnego może nastąpić tylko z przyczyn określonych w ust. 2-5 oraz w art. 21 ust. 4 i 5 niniejszej ustawy. Wypowiedzenie powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie oraz określać przyczynę wypowiedzenia. Jak stanowi natomiast art. 11 ust. 2 pkt 2 w/w ustawy, nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli lokator jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.

Powód dokonał skutecznego wypowiedzenia umowy najmu przedmiotowego lokalu zgodnie z powyższymi przepisami. Pozwani zatem począwszy od 01 lutego 2010 r. korzystają z przedmiotowego lokalu bez tytułu prawnego. To z kolei, zgodnie z art. 222 § 1 kc, uprawnia powoda do wystąpienia z roszczeniem o wydanie mu lokalu przez pozwanych.

Zdaniem sądu na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego nie budziło wątpliwości, że gmina była uprawniona do wystąpienia przeciwko pozwanym z roszczeniem o eksmisję z lokalu mieszkalnego. Rozważyć jednak należy, czy uwzględnienie roszczenia o eksmisję pozwanych, będzie w zgodności z normą prawną wynikającą z art. 5 kodeksu cywilnego. Przepis ten stanowi, iż nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

W okolicznościach niniejszej sprawy żądanie orzeczenia eksmisji pozwanych podlegało oddaleniu , albowiem, pomimo uprawnienia po stronie pozwanych do otrzymania lokalu socjalnego, żądanie eksmisji ocenić należało jako nadużycie prawa podmiotowego powoda godzące w zasadę dobra rodziny i z tego powodu nie podlegające ochronie.

Pozwani są długoletnimi posiadaczami przedmiotowego lokalu, zaległości w spłacie czynszu stanowiące przyczynę wypowiedzenia umowy najmu powstały wskutek ich trudnej sytuacji życiowej. Pozwani aktualnie zajmują przedmiotowy lokal mieszkalny, zadłużenie uregulowali w znacznej części, regulują bieżące opłaty, podejmują starania , które wskazują z dużym prawdopodobieństwem, że w spłacie zaległości i bieżącym regulowaniu opłat pozwani będą trwać. Ponadto jak wskazała pozwana D. M., uzyskała zapewnienie, iż w przypadku spłaty długu zostanie z nią podpisana umowa najmu na nowo. Powyższe znajduje oparcie w przepisach Uchwały Rady Miejskiej w K. z dnia 24 listopada 2011 r. nr XIX/103/11 w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali mieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miejskiej K. ( k. 11-17). Zgodnie §6 pkt 3 tej uchwały umowa najmu może być zawarta z osobą zajmującą lokal bez tytułu prawnego na skutek wypowiedzenia najmu przez wynajmującego , jeżeli uregulowała zaległe należności za mieszkanie wraz z odsetkami, a nie zapadł prawomocny wyrok orzekający eksmisję. W okolicznościach niniejszej sprawy należy przyjąć iż zostało zawarte i jest realizowane przez pozwanych porozumienie dotyczące spłaty zadłużenia.

W ocenie Sądu okoliczności faktyczne niniejszej sprawy dowodzą, że zachodzi w niej wyjątkowy przypadek uzasadniający zastosowanie przepisu art. 5 kc. Zważyć należy, że pozwani podejmują skuteczne działania, mające pozwolić im na wyjście z trudnej sytuacji, w jakiej się znaleźli, podjęli skuteczne kroki w celu regulowania spłat należności na rzecz powoda.

Mając na uwadze całokształt wskazanych wyżej okoliczności ,w ocenie Sądu, żądanie eksmisji pozwanych jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, a to zasadą dobra rodziny w szczególności w zakresie zabezpieczenia jej podstawowych potrzeb, jakimi są potrzeby mieszkaniowe. W konsekwencji powództwo podlegało oddaleniu.